Jak przygotować kota do badania krwi:
- wymagane jest aby kot był na czczo, w zależności od przyjętego schematu 8 – 10 godzin.
Wyjątkiem są zwierzęta przyjmujące insulinę. W tym wypadku długość głodówki powinna być skonsultowana indywidualnie z lekarzem weterynarii. - w czasie głodówki kot może mieć nieograniczony dostęp do wody
- w przypadku konieczności podania leków przed wizytą, najlepiej zrobić to bezpośrednio do pyska, bez dodatków żywieniowych. Jednym ze sposobów jest podanie leków przy pomocy strzykawki, po rozcieńczeniu preparatu w niewielkiej ilości wody. Ważne jest aby płynną zawartość podawać ostrożnie, w małych ilościach, tak aby uniknąć zachłyśnięcia i/lub wyplucia.
- niektóre parametry sprawdzane z krwi, mogą wymagać innego przygotowania, dlatego w razie wątpliwości warto przed wizytą zapytać o to lekarza weterynarii.
- u kotów powyżej 6 roku życia warto kontrolować parametr tarczycowy T4. Z wiekiem u wielu osobników rozwija się nadczynność tarczycy, która jest groźna dla życia i zdrowia oraz nie powinna pozostawać bez nadzoru weterynarza.
- poza kontrolą glukozy, warto dodatkowo wykonywać oznaczenie fruktozaminy, której poziom jest bardzie stabilny w dłuższym okresie czasu, niż glukoza, której poziom znacznie waha się w ciągu doby, a także skacze po posiłku i w przypadku silnego stresu.
- do testów typu FIV/FeLV kot nie musi być na czczo.
Instrukcja zbiórki kału do badania podstawowego w kierunku pasożytów (np.tasiemce, nicienie, Gardia):
- próbki pobieramy co 2 dzień, 3 razy ( np. pon, śr, pt) lub z każdej kupy przez 3 dni pod rząd
- jednorazowa porcja pobranej próbki kału, powinna być wielkości orzecha laskowego lub większa, może być przekrojem balaska lub zeskrobiną z powierzchni kału.
- jeśli w dniu wypadającym na zbiórkę, kot odda więcej niż jeden kał, najlepiej pobrać kawałek z każdej porcji kupy
- wszystkie próbki można przechowywać we wspólnym pojemniku tworząc próbkę zbiorczą.
- pojemnik z próbkami bezwzględnie należy trzymać w lodówce do czasu badania, w przeciwnym razie pleśnieje i nie będzie nadawał się do oceny mikroskopowej. Przechowywanie pojemniczka w zakręconym słoiku, zapobiega przedostawaniu się przykrego zapachu.
- zebrane próbki kału powinny być możliwie wolne od zanieczyszczenia żwirkiem.
- wynik ujemny badania nie jest przeciwwskazaniem do regularnego odrobaczania, ze względu na pasożyty wędrujące oraz możliwość nie trafienia zbiórką w cykl pasożytów.
- zaleca się odrobaczanie wszystkich zwierząt żyjących razem, w jednym domu, nie rzadziej niż 2 x do roku (średnio co 6 miesięcy), również w przypadku kiedy nie są wychodzące.
- w przypadku kotów wychodzących, polujących oraz karmionych surowym mięsem, wskazane jest odrobaczanie co 3 miesiące,
- zazwyczaj kał biegunkowy uznaje się za nieprzydatny diagnostycznie, jednak lekarz może w wyjątkowych sytuacjach poprosić o dostarczenie takiej próbki w celu wykonania testy w kierunku pierwotniaka Giardia Intestinalis.
Przy konieczności zbadania kału w innym kierunku np. na obecność krwi utajonej lub rzęsistka, zbiórka kału wygląda inaczej. O tym jak prawidłowo zebrać próbkę do badania, poinstruuje Cię lekarz zlecający badanie.
Zbiórka moczu do badania ogólnego:
- mocz przeznaczony do badania powinien być świeży, dostarczony do lecznicy bezpośrednio po zebraniu. Przydatność do badania wynosi ok 2-3h od oddania moczu przez kota. Po tym czasie wyniki mogą być niemożliwe do prawidłowej oceny, ze względu na wytrąceniu się kryształów, zmianie pH namnażającym się bakteriom.
- w przypadku badania ogólnego dozwolone jest zebranie moczu przy pomocy strzykawki z gładkiej czystej powierzchni np. kafelków, brodzika lub pustej, wcześniej przygotowanej (wyparzonej kuwety) kuwety
- w przypadku niechęci kota do skorzystania z pustej kuwety, można wykorzystać wielorazowy żwirek diagnostyczny, w postaci plastikowych granulek (do zakupu u weterynarza lub online). Przed użyciem granulki można sparzyć lub krótko wygotować. Przed użyciem wysuszyć.Granulki są wielorazowe.
- mocz może zostać zebrany o dowolnej godzinie, należy uwzględnić jedynie czas przyjmowania materiału do badania przez wybraną lecznicę.
- pojemniczek na mocz powinien być czysty i szczelny. Najlepiej wybrać do tego dedykowane, zakręcane pojemniczki dostępne w aptece.
- dodatkowym, ale niedrogim parametrem przydatnym przy ocenie pracy nerek, jest stosunek białka/kreatyniny
W przypadku zbiórki moczu na posiew, próbka powinna być jałowa. W tym wypadku sposobem pobrania moczu jest z wyboru cystocenteza, czyli nakłucie pęcherza moczowego. Najbezpieczniej, gdy jest ona wykonywana pod kontrolą USG. Zazwyczaj pobranie materiału odbywa się bez konieczności znieczulania ogólnego pacjenta. Wyjątkiem są koty, które nie dają się unieruchomić na czas ok 1-3 minut, potrzebnych na zlokalizowanie pęcherza przy pomocy sondy i pobranie materiału. Zabieg jest stosunkowo niebolesny, ze względu na specyfikę unerwienia jamy brzusznej. Koty zazwyczaj dobrze znoszą nakłucia powłok brzusznych i nie wymagają środków przeciwbólowych po wkłuciu.
Przygotowanie kota do badania USG jamy brzusznej:
- kot powinien być na czczo ok 8-10h, wyjątkowych sytuacjach dłużej (np. podczas diagnostyki jelit, lekarz może zalecić dłuższą głodówkę)
- może mieć nieograniczony dostęp do wody
- w przypadku badania pęcherza moczowego, należy zadbać aby kot nie oddawał moczu ok 1-2h przed badaniem – do prawidłowej oceny wymagany jest pełen pęcherz
- jako przygotowanie do badania, lekarz może chcieć ogolić sierść na brzuchu, a czasem na boku w miejscach przyłożenia sondy, w celu poprawienia jakości obrazu
- w trakcie badania zwierze leży na plecach lub na boku, zazwyczaj potrzebna jest przynajmniej jedna osoba asystująca, która przytrzymuje kota w trakcie badania